Τα έργα στο Μοναστήρι ολοκληρώθηκαν, το καμάρι της Ζούρτσας είναι πλέον αποκαταστημένο και έτοιμο να ανοίξει τις πύλες του και πάλι στους πιστούς, αλλά και σε όλον τον κόσμο που αγαπάει τη βυζαντινή τέχνη και θέλει να θαυμάσει το μνημείο. Μια εκκλησία που αποτελεί το αρχαιότερο βυζαντινό μνημείο της Ηλείας, και χρονολογείται από το 10ο αιώνα μ.Χ. . Πάνω από 1000 χρόνια από τη στιγμή που οι μοναχοί της ανδρικής μονής έβαλαν την πρώτη πέτρα στο καθολικό τους που αποτελεί στις μέρες μας ένα λαμπρό κομψοτέχνημα βυζαντινής τέχνης, ιδίως όταν κοιτάζεις το πίσω μέρος και το ιερό με τον κεραμοπλαστικό διάκοσμο, κάτι πραγματικά μοναδικό!
Δυστυχώς από τους χώρους του άλλοτε μοναστηριού μόνο το καθολικό παραμένει για να μας θυμίζει την παλιά του αίγλη αφού τα κελιά και τα λοιπά κτίσματα δεν υπάρχουν πια, παραμόνο απομεινάρια θεμελίων μας θυμίζουν την ύπαρξή τους. Ωστόσο η σπουδαία ανάδειξη του περιβάλλοντος χώρου σε κάνει να νιώθεις ότι βρίσκεσαι σε έναν χώρο μοναστηριού, το μνημείο πλέον δεν "πνίγεται" από τους τάφους και έστω μερικά θεμέλια παλιών κτιρίων βγήκαν στην επιφάνεια, για να μας υπενθυμίσουν ότι κάποτε υπήρξε εκεί ένα λαμπρό μοναστήρι. Μια ανδρική μονή που άντεξε στο πέρασμα του χρόνου, λειτούργησε για 800 και πλέον χρόνια, ενίσχυσε τον απελευθερωτικό αγώνα ενάντια στους Τούρκους, λειτούργησε στο χώρο αυτό κρυφό σχολειό, πράματα ανεξίτηλα χαραγμένα στη ζουρτσάνικη παράδοση!
Συνάμα με το μοναστήρι δημιουργήθηκε και το χωριό της Ζούρτσας που εξελίχθηκε σε μία λαμπρή κωμόπολη κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας και σταδιακά με την συγκρότηση του νεοελληνικού κράτους απογειώθηκε πληθυσμιακά τους 19ο-20ο αιώνα αγγίζοντας σχεδόν τους 3.000 κατοίκους. Το μοναστήρι όμως τους δύο αυτούς αιώνες δε δέχθηκε τη προσοχή που του αρμόζει, αφέθηκε στην τύχη του και έγινε έρμαιο σε μερικά ανίδεα χέρια που γκρέμισαν τα κελιά των μοναχών και το κρυφό σχολειό. Συμπεριφορές σαν αυτές πρέπει να είναι παράδειγμα προς αποφυγή για τους σημερινούς Ζουρτσάνους, να σεβόμαστε την κληρονομιά μας και να αγαπάμε πραγματικά τον τόπο μας, το συλλογικό καλό και συμφέρον και το "αύριο" που θέλει γερά θεμέλια από το "χτες" για να πάει μπροστά!
Για να μην πολυλογούμε όμως, ας σταθούμε στην αξιέπαινη προσπάθεια ενός συντοπίτη μας του κ. Γεωργίου Δάικου ο οποίος χρηματοδότησε το έργο αυτό, ένα έργο υψηλότατου προϋπολογισμού, ο ναός αποκαταστάθηκε σε υψηλότατο βαθμό και μαζί με την ανάδειξη του περιβάλλοντος χώρου μπορεί ο επισκέπτης να θαυμάσει ένα λαμπρό παράδειγμα βυζαντινής τέχνης. Ένα έργο που μπορεί να αποτελέσει πόλο έλξης για επισκέπτες από την Πελοπόννησο αλλά και από όλην την Ελλάδα, έναν βασικό πυλώνα τουριστικής ανάπτυξης του χωριού και προβολής του πανελλαδικά! Ο Δήμος πρέπει να στηρίξει περισσότερο ως προς αυτήν την κατεύθυνση και η Ζούρτσα πρέπει να δέχεται κανονικά ανάλογη προσοχή με αυτή που δέχεται η Ζαχάρω! 5 χρόνια τώρα δεν έχουμε δει κάποιο αξιόλογο έργο, παρά ταύτα μόνο αμέλεια και αδιαφορία, μόνο ό,τι κάνουν οι τοπικές διοικήσεις της Ζούρτσας. Αυτό το μνημείο όμως πρέπει να συγκινήσει τους αρμοδίους να ασχοληθούν λίγο περισσότερο με τη Ζούρτσα. Οι γύρω δρόμοι από το μνημείο θέλουν πολύ δουλειά και από πλευράς κακής κατάστασης οδοστρώματος και έλλειψης επαρκούς φωτισμού τους.
Κλείνοντας ας δούμε παρακάτω το πλούσιο φωτογραφικό υλικό από το μνημείο, όπως έχει πλέον διαμορφωθεί...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου